Het was februari 2013 en om de week zonder Wie is de Mol door te komen had ik besloten de eerste seizoenen te gaan kijken. De seizoenen met de onbekende Nederlanders, die ik nog nooit had gezien. Terwijl ik keek kreeg ik ineens beelden in m’n hoofd dat ik daar zelf zou staan, dat ik zelf mee zou doen en dit avontuur beleven. Maar ja, Wie is de Mol komt nooit meer met onbekende Nederlanders en Wie is de Mol-vakanties zijn niet echt een optie. Maar een paar weken later zag ik ineens een advertentie staan op Realitynet: De Mol Online gaat van start, en er zijn pas 2 deelnemers! Zonder twijfelen meldde ik me aan. Ik had geen idee van wat me te wachten stond en hoe een online versie van WIDM er uit zou gaan zien, maar ik was er klaar voor. Het enige wat ik wilde was er niet als eerste uitgaan en erachter komen wie de mol is; de finale halen zou mooi zijn, maar dat zou ik dan wel weer zien. Een strategie had ik niet echt. Maar wat ik nooit had verwacht gebeurde: ik kreeg groen scherm na groen scherm, en uiteindelijk zelfs een finalevrijstelling. En daar stond ik dan, in de finale. Samen met mijn maatje Mollenvanger en met Superkimmi, die al vanaf het begin af aan mijn hoofdverdachte is geweest. Ondanks het feit dat ik lang ook Tsubasa en Zwanee heb verdacht, heb ik alle testen overleefd en heb ik de mol ontmaskerd. Ik heb het hele spel kunnen spelen, elke opdracht. Ik ben de winnaar geworden, maar ook als ik verloren had, had het gevoeld alsof ik toch een beetje had gewonnen. Het was sowieso fantastisch om mee te hebben gedaan!